Sepia Athens...

Ξύπνησα σήμερα με το ζόρι. Άνοιξα τα μάτια μου, νύχτα. Ξανακοιμήθηκα. Ξαναξύπνησα. Ακόμη νύχτα? Τραβάω την κουρτίνα. Έχει ξημερώσει εδώ και ώρες... Σαν να άνοιξε κάποιος εκεί πάνω μια πορτοκαλί ομπρέλα... Περίεργοι καιροί... για την Ελλάδα.

Πολύ ιδιαίτερη μέρα... Το σύννεφο άμμου, κουβαλάει κάτι από την ησυχία της ερήμου... Το δε οπτικό εφέ αποκτά τεράστιο ενδιαφέρον με το ψιλόβροχο λάσπης, κάνοντας το όλο θέμα πραγματικά rough και το background μοναδικό...

Μια κίτρινη ξεθωριασμένη φωτογραφία, πιτσιλισμένη, φθαρμένη στις άκρες, με πολλές πολλές δαχτυλιές...

I could hardly wake up this morning. I opened my eyes; it was still dark outside. I fell back to sleep; woke up again. Still night? I pulled the curtains. It's been hours since dawn...As if someone up there opened an orange umbrella...Odd times...for Greece.
Extraordinary day...This sand cloud, seems to be carrying something from the deserts serenity...and this visual effect becomes very interesting along with the light rain of mud, making this theme(picture, scene) truly rough and the background unique...
A pale yellow photograph, speckled, worn around the edges, with lots, lots of fingerprints...